تجربه عشق، مبارزه و قهوه در «کافهی خیابان گوته»
تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۹۵۰۴۷
ایران اکونومیست-کتاب «کافهی خیابان گوته» نوشته حمیدرضا شاه آبادی یک داستان ایرانی است که به دوران مبارزات پیش از انقلاب برمی‌گردد.
کتاب‌ها روایتگر زمان و تاریخ هستند. داستان‌های بسیاری در دوران‌های مختلف روایت شده‌اند که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. کتاب «کافهی خیابان گوته» یکی از همان کتاب‌هایی است که در دورانی تاریخی روایت می‌شود که به آرمان خواهی و تضاد با واقعیت‌های جهان امروز می‌پردازد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کتاب «کافهی خیابان گوته» نوشته حمیدرضا شاه آبادی است که توسط نشر افق و در ۲۵۶ صفحه راهی بازار نشر شد. این کتاب در سال ۱۳۹۵ در بخش رمان آزاد جایزه ادبی شهید غنی‌پور، به عنوان کتاب سال انتخاب شد.
عشق، مبارزه و قهوه در «کافهی خیابان گوته»
حمیدرضا شاه آبادی تاریخ خوانده و دغدغه‌ی تاریخ دارد. این نویسنده با رمان «دیلماج» که پیش از رمان «کافهی خیابان گوته» نوشته شده، نشان داد که چگونه از روایت‌های تاریخی داستان می‌سازد. او در رمان «کافهی خیابان گوته» دوره‌ای تاریخی و آشنا را همراه با سرگذشت نسلی از جوانان آرمان‌خواه آن دوره به ساحت داستانی احضار می‌کند.
به گفته نویسنده: «زمان وقوع اتفاقات این رمان به‌هم‌ریخته است، اما اکثر اتفاقات در دوره‌ی قاجار و پهلوی رخ می‌دهد و گریزی هم به بعد از انقلاب زده شده است. حوادث بعد از انقلاب در خارج از ایران اتفاق می‌افتد.» وقایع رمان «کافهی خیابان گوته» در آلمان می‌گذرند، اما روایت‌هایی از گذشته شخصیت‌ها به دوران مبارزات پیش از انقلاب برمی‌گردد. کیانوش مستوفی در طبقه‌ی بالای کافه اش در فرانکفورت مردی را اسیر کرده که فکر می‌کند مسبب اصلی مرگ معشوقه‌اش، مادرش و همچنین حبس چند ساله‌اش است. کیانوش می‌خواهد همه چیز را یاد او بیاورد تا به‌خوبی مزه‌ی انتقام را بچشد.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
خانواده‌های خوشبخت کمابیش شبیه یکدیگرند، اما هر خانواده‌ی نگون‌بخت به نوعی نگون‌بخت است. در واقع نگون‌بختی یک شکل ندارد. مثلا خانواده‌ی کیانوش مستوفی که من اولین بار او را در فرانکفورت دیدم، نگون‌بختی خاص خودش را داشت یا بهتر بگویم هر کدام از اعضای این خانواده به شکل خاصی نگون‌بخت بود. اولین باری که کیانوش را دیدم در کافهی کوچکش در خیابان گوته، نزدیک راه‌آهن مرکزی فرانکفورت کار می‌کرد. پیراهن سفید پوشیده بود با شلوار سیاه و جلیقه‌ی پشمی خاکستری که به هوای گرم تابستان نمی‌آمد. مثل بیشتر کافه‌دار‌های آلمانی یک پیشبند سفید دور کمرش بود و رویش کیسه‌ی چرمی سیاهی بسته بود که پول خردهایش را توی آن می‌ریخت. رفته بودم سینما تا فیلم پست‌فطرت‌های لعنتی آخرین ساخته‌ی کوئنتین تارانتینو را ببینم...
باشگاه خبرنگاران جوان
اشتراک گذاری:منبع: ایران اکونومیست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۹۵۰۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کتاب بنیه فیلمساز را قوی می‌کند/ حتما به نمایشگاه کتاب تهران می‌روم
به گزارش قدس آنلاین به نقل از ستاد برگزاری سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران محمدحسین لطیفی کارگردان سینما و تلویزیون که تجربه فیلمسازی اقتباسی از کتاب «محمد؛ مسیح کردستان» پیرامون زندگی و زمانه شهید محمد بروجردی از فرماندهان دوران دفاع مقدس با عنوان «غریب» را در کارنامه دارد، با تاکید براینکه اساساً زیربنای هنرمند، اول استعداد و سپس مطالعه و آگاهی اوست، گفت: معتقدم پی و بتن یک فیلمساز باید سفت باشد که کتاب این کارکرد را برای او دارد.
وی افزود: اینکه من به عنوان فیلمساز استعداد دارم و هرچیزی را که در ذهن داشته باشم، بنویسم نهایتا برای یک فیلم کارایی خواهد داشت و در ادامه قابل تکرار نیست. قطعاً من به تمام جوان‌ها خواهم گفت؛ نباید کتاب از دست‌تان بیفتد تا در موضوع و آن چیزی که دوست دارید، قوی شوید.
لطیفی همچنین به موضوع اقتباس سینما از کتاب اشاره کرد و ادامه داد: در اقتباس یک متنی وجود دارد که به متنی دیگر و در قالب دیگری در می‌آید. یعنی یک رمان نوشته شده که بر اساس آن رمان اقتباسی صورت می‌گیرد. اقتباس روایت نعل به نعل کتاب نیست، چرا که قالب فیلم تفاوت با قالب رمان دارد. اقتباس یعنی اینکه ابتدا روح کار و شخصیت‌ها از رمان اخذ شود. در ادامه یکسری سکانس‌های حیاتی مشخص و سپس روایت در یک قالب دیگر آغاز شود. قالب متفاوت می‌شود، اما رگ و پی مسئله در قصه کتاب است. در برنامه‌ام است تا با اقتباس از رمان دو جلدی «از عشقاباد تا عشق‌آباد» منصور انوری فیلم «عشق آباد» را بسازم. نمونه اقتباس در دوران قبل از انقلاب سریال «دایی جان ناپلئون» است و ما وقتی سریال و فیلم را در کنار هم قرار می‌دهیم، می‌فهمیم که رمان خیلی قوی‌تر است. اقتباس را باید برای نسل جدید تدریس کرد.
او درباره تجربه حضور در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: یکی از علاقه‌مندی‌های من حضور در نمایشگاه کتاب تهران است اما گاهی من در زمان نمایشگاه مشغول پروژه‌هایی بوده‌ام که امکان حضور در نمایشگاه را از من می‌گرفت، اما امسال حتماً سعی خواهم کرد در نمایشگاه حضور داشته باشم.
کارگردان فیلم «غریب» مرادوه اهالی سینما با اهالی قلم و نویسنده‌ها و ناشران را موجب پیشرفت سینما دانست و تاکید کرد: کتاب‌های هنری و نفیس که مربوط به سینما است سهم کمی از تولیدات ناشران را دارند و کتاب‌های تخصصی ما در عرصه‌های فیلمسازی و کارگردانی خیلی دیر چاپ می‌شوند و میان ناشران این کتاب‌ها سهم کمی را میان ناشران به خود اختصاص داده‌اند که امیدوارم این روند تغییر کند.
سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی(ره) به شکل حضوری و در سامانه ketab.ir به صورت مجازی برگزار می‌شود.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان